Yönetmen olsaydım eğer, 3 kitabı sinemaya uyarlardım..
Başucumda Müzik;
"Aşık oldum. kabullendim, teslim oldum. o aşktan
vazgeçmek zorunda kaldığımda ise hayat bıraktığım gibi değildi. Yeni görüşlerim
oluştu. Hiçbir şeye şaşırmayan, hiçbir şeyden emin olmayan, düşünürken bile
eskisi gibi düşünemeyen biri oldum. Sıfırdan öğreniyordum her şeyi. aşkı,
sevgiyi, dostluğu da... Çok yorucu bir şey bu."
"Hep şaştılar, herkes.. Bütün
hayatım boyunca arkamdan gelen o dedikoduları duydum. nereye girsem sanki birdenbire
konuşmaların kesildiğini anladım. Ama anlamadıkları şuydu; bazı insanlar
hayatlarını kendi istedikleri gibi kurarlar. Geri kalanlarsa onların
yaptıklarını birbirlerine anlatıp dururlar. Ben başkalarının hayatlarını
anlatarak ömrümü geçirmek istemedim. Varsın başkalarını benim hayatımı
anlatsın.."
"Ah, hayır, biliyorum, o makinayı yapamadılar.."
Kürk Mantolu Madonna
"Kendisinden daha dün ayrılmış gibi
taze bir hasret duydum. Kaybedilen en kiymetli eşyanın, servetin, her
türlü dünya saadetinin acısı zamanla unutuluyor. Yalnız kaçırılan fırsatlar
asla akıldan çıkmıyor ve her hatırlayışta insanın içini sızlatıyor. Bunun sebebi herhalde, 'bu böyle
olmayabilirdi!' düşüncesi, yoksa insan mukadder telakki ettiği şeyleri kabule
her zaman hazır."
"Bir ruh ancak bir benzerini bulduğu zaman ve bize bizim aklımıza
hesaplarımıza danışmaya lüzum bile görmeden meydana çıkıyordu. Biz ancak o zaman sahiden yaşamaya -ruhumuzla
yaşamaya- başlıyorduk."
İnsanlar birbirlerini tanımanın ne kadar güç olduğunu bildikleri için bu
zahmetli işe teşebbüs etmektense körler gibi rastgele dolaşmayı ve ancak
çarpıştıkça birbirlerinin mevcudiyetinden haberdar olmayı tercih ediyorlar.
"Başkasına merhamet etmek, ondan daha kuvvetli olduğumuzu
zannetmektir ki, ne kendimiz bu kadar büyük, ne de başkalarını bizden daha
zavallı görmeye hakkımız yoktur."
Masumiyet Müzesi
"Hayatımın en mutlu
anıymış, bilmiyordum.”